Fly boot

Vandaag was het zo'n dag, zo'n dag waar er geen eind aan je vakantie gevoel komt! 

Opstaan het was een beetje fris geweest vannacht omdat het glashelder was, maar al snel kwam de zon om de boel op te warmen. Ik stond om half 8 bij de bakker en kreeg toen al warme kuiten hahahaha.

Vandaag was ook de dag dat ik met Joyce zou gaan parachute vliegen, we moesten om 10 voor 10 op de kade zijn van Argeles haven. Annet had ons afgezet in de buurt van de haven en we hebben het laatste stukje gelopen. Het is er allemaal zo mooi, zo zomers. We waren mooi op tijd, er stonden nog een gezin en een man en vrouw te wachten. De man die de boel regelde begon in het Frans te praten tegen ons, Joyce en ik keken elkaar aan en moesten lachen. Dat kon leuk worden........

De vrouw van het gezin sprak een beetje Engels dus die vertaalde het nodige met handen en voeten.

We werden verzocht om op het steiger onze schoenen in een bak te doen en bij meneer een zwemvest aan te meten....... ja er hing een heel rek.

Hij keek mij eens aan en toen van onder naar .....wow zag ik m denken, die bruine dames gaan nooit in zo'n klein zwemvestje hahahaha, zijn vrouw kwam ook het steiger op.

Ik in m'n beste Frans en gebaren dat ik mijn 'dames' dan maar op de rug moest doen als ze geen passend vest hadden, we hebben er smakelijk om gelachen.

Meneer kwam met een vest en zij hielp het mij aantrekken, met een lachende beweging van hop hop (dames over de schouders werpen) was niet nodig. 

Goed zwemvest aan en dan het volgende tuig, dochter des boots hielp ons in een tuig waar je eenmaal aan de parachute in kon zitten en de hele toer rustig kon beleven.

We gaan aan boord, oké uh vergeet je niks meneer? Dit is een speedboot en ik zie geen parachute?. 

Bjenavenu a boord de batau, lalala blablablabla zur mer a parachute le batau enz, ik begreep eruit dat we met deze boot naar de parachute boot werden gebracht.

Dochter was nog in de leer dus meneer ging op de rand naast ons zitten en aanwijzingen geven. Eenmaal rustig en kalmpjes de haven uit zagen we als een stipje een parachute hangen, dat moest hem zijn gezien meneer het alleenrecht heeft.

Een eind op zee zette ze de motor uit en dobberde in afwachting van..... zo'n 10 min. rond.

Meneer pakte de marifoon ; le Batau de parachute pour le mer we zijn hier wat doen we? Hij kreeg een seintje oké en we konden komen.........

Of we het touw aan de binnenzijde van de boot wilde vasthouden we gingen weer varen! Varen zei hij, dochter kreeg de opdracht vollekracht zo hard als de paplepel gooien kan vooruit. Dat was een partij gaaf zeg, met 80km per uur over de zee scheuren echt super. Bij de parachute boot ging de motor stil.

Even voor de duidelijkheid een parachute boot is een gemotoriseerd vaartuig met een platform achterop en een hoge stang voor de draden van de parachute. Op de foto's kan je het zien.

We werden verzocht alle aan èèn kant van de boot te gaan staan toen we langszij gingen. De 8 mensen op de parachute boot deden hetzelfde, vervolgens ontstond er een soort Weense wals èèn uit de boot èèn erin, tot we allemaal op de goeie boot zaten.

De jongeman ging het een en ander uitleggen en keek verschrikt toen hij er achter kwam dat hij Engels moest gaan praten, wat een sukkels zijn dat daar hè.

We moesten ons gewicht zeggen en dan ging hij met zijn neus omhoog staan te rekenen zo van 1+1 =2 zeg maar en kwam dan met de mededeling wie er links of rechts moest gaan zitten. Dit was om het gewicht aan de parachute goed te verdelen.

Mooi dat was duidelijk, de eerste gingen de lucht in, dat was echt leuk om te zien.

Ondertussen heb ik aan een meisje van het gezin gevraagd of ze met Joyce haar mobiel foto's wilde maken vanaf de boot, dat heeft ze geweldig gedaan.

Joyce en ik waren aan de beurt, ik rechts en Joyce links, even aanhaken en gas met die  boot. En daar gingen we de hoogte in, het was kraak helder dus we hadden heel ver zicht naar de bergen en langs de kustlijn. Natuurlijk hebben we foto's gemaakt vanuit de lucht ook naar beneden dan zie je hoe hard de boot vaart.

Een unieke ervaring dus. Voordat we aan boord terug gehaald werden heeft hij ons nog even met de benen in zee laten dippen, gelijk ben je helemaal nat. Maar met dit weer was het niet erg om even af te koelen.

Er waren nog twee koppels na ons voordat we weer op de andere boot moesten overstappen, met de zelfde vaart richting haven! Niks rustig aan gewoon gas geven zei meneer, eenmaal weer in de haven mocht het tuig af en aan wal het zwemvest.

Onze schoenen stonden netjes te wachten op de kade.

Wat een heerlijke ervaring, zo gaaf en zo mooi daar boven die zee!

Als afsluiter hebben we lekker een terrasje gepikt met koffie, cola, wafel en een crêpe au suckre! 

We zijn toen rustig terug gaan wandelen met een grijns op onze bakkus die ze er voorlopig niet af kregen.

De andere zaten op het strand die hadden wij uit de lucht ook al gezien zij het heel ver weg.

Wij ons verhaal gedaan en daarna  een duik genomen.

De rest van de middag hebben we op het strand geluierd en een beetje gezwommen.

Voor de avond stond grillen op het menu en dat hebben we dan ook lekker gedaan.

Nu ga ik slapen want morgen om 6 uur op want om 06:50 gaan we met een bus naar een trein station om een spannende rit te maken met le Traine Jaune door de Pyreneeën naar de Spaanse grens en terug.

Dus bon nuit