Vrijdag Zaterdag

De dag van gister was saai en lang, zo dat was het.

Nee natuurlijk hebben we een hoop mooie natuur gezien, tussen Clermont Ferrand en Troyes waar we overnacht hebben. Er zit best nog wat hoogte verschil op deze route, dat kost natuurlijk tijd. Kijk met onze oude xtrail 2.0 turbo diesel vlogen we er overheen, nu met onze nieuwe auto is dat iets anders. De auto is niet zo sterk als de Nissan maar het gaat prima zo. Het was op sommige delen best druk, maar de laatste 200 km voor Troyes reden we zowat alleen. Je ziet dat we in een koeler klimaat rijden. Waren de zonnebloem velden eerder op de reis al helemaal uitgebloeid en stonden ze zielig met hun gezichtjes van de zon af, staan hier hele velden nog stoer omhoog te kijken. Ook de eindeloze geoogste akkers (tarwe enz.)strekken zich uit tot voorbij de horizon.

We kijken een beetje om ons heen (fred niet hoor) en zijn ieder in zijn eigen gedachte. Die prachtige zee, de zon, gezelligheid van het strand, het geroezemoes op de camping. We zullen het missen.

Terwijl ik jullie dit schrijf is het zaterdag ochtend en zijn wij aan het laatste stuk van de reis begonnen met Reims in zicht.

Gister duurde de dag toch weer langer als gepland, gelukkig konden we een camping reserveren in Troyes het was wel een camping “municipal” ofwel een gemeente camping, maar we hadden plek. Gelijk even op Google gekeken of we er konden eten (dat is een dingetje deze vakantie) maar nee niet op de camping maar wel vlakbij. Geleerd van de vorige keren zijn we snel even gaan wandelen om eventueel een tafeltje voor de avond te reserveren.

Ja jullie voelen het misschien al aankomen! Restaurant 1 zou open zijn maar de kok zelf vertelde me dat ze dicht waren? Restaurant 2 gesloten, resten ons een vies Pizza hok, een patat kar of......... Ik was/ben het zo zat elke keer te moeten zoeken naar eten. 

We zijn toen naar de Aldi gelopen naast de camping en hebben daar van alles gehaald om met een stokbroodje te eten, wat salade en raclette kaas.

Ja dat was een goeie, ik heb van die pannetjes speciaal voor raclette, die zetten we dan in het kleine oventje en kunnen dat dan lekker op een stokbroodje eten.

Zo gezegd zo gedaan, even 2 tafels uit de caravans het een en ander snijden rosé erbij en lekker in de avond zon tussen de caravans zitten eten. Natuurlijk was dat goed genoeg en hebben we het ook leuk gehad. Maar zoals ik in mijn vorige verhalen al vertel, we reizen in 3 dagen ook voor de gezelligheid!

Op èèn of andere manier hebben die Franse daar toch een ander idee over.

Inmiddels was de camping aardig vol gereden met gasten, wij stonden vlak bij de ingang dus hebben zitten kijken wat er zo allemaal voorbij kwam. Veel Nederlanders, maar ook Franse, Duitse en Belgische gasten. Sommige met een tentje maar ook lui met mega caravans of campers. Het was ook een strijd om de grotere plekken. Joyce had inmiddels haar tentje ook weer neergegooid, onder de bomen niet te warm.

Het sanitair liet wel wat te wensen over, van alles genoeg maar niet schoon en koud water, altijd jammer.

We zijn vroeg gaan slapen want je wordt best moe van vakantie vieren.

Ik heb gister mijn kind nog even gesproken die heeft het heerlijk in Portugal, het is er warm met in de avond veel wind. Maar samen met de meiden hebben ze veel lol. Dinsdag gaan ze verder reizen naar het zuiden. Thuis wordt er al weer op ons gewacht. 

En ja zo komt er langzaam een eind aan deze bewogen vakantie, een vakantie waarin ik persoonlijk het soms erg moeilijk gehad heb. Alles om je heen verdwijnt dan een beetje naar de achtergrond. Ik heb elke dag met moeders gebeld en contact gehad via FaceTime! Wat de toekomst me gaat brengen weet ik niet. Eerst maar eens alles uitpakken, caravan wegbrengen en het gewone leven weer oppakken. 

En we gaan ervoor dat ik jullie volgend jaar weer van onze vakantie kan laten genieten.

Ik hoop dat jullie genoten hebben, ik heb het met liefde gedaan! 

Tot de volgende reis.

Oh ja Lida het filmpje van Joyce staat erop hè, belofte maakt schuld