Ach en dan is er toch die laatste ski dag

Vroeg in de ochtend was de zon er al, blij keken we naar die blauwe lucht!

Vanochtend heb ik "tourner snol" gemaakt ofwel wentelteefjes. Vaak hebben we stokbrood over zo ook nu. Gisteravond even melk, kaneel en een ei opgeklopt en daarin schijven stokbrood gelegd. Dus die zijn nu heerlijk om te bakken. We hebben zitten smullen.

Daarn alles  weer gepakt en op naar de piste, vandaag een beetje met dezelfde mensen in de skibus, dat hadden we niet vaak.
Het is hier nog steeds erg rustig er is ook geen apres ski, dus weinig jeugd die hier komen om te zuipen en feesten. Wel veel van onze leeftijd en zeker ook ouder. En wat opvalt is dat de oudere zonder skihelm de piste op gaan. Tja best dom gezien als je valt het best een inpact kan hebben. Maar goed, misschien wordt het nog eens verlicht vanuit de verzekering maar nu nog steeds niet.
In onze bus stappen ook dames die echt veel te verteren hebben, met prachtige ski outfit enz.
Ik ben niet jaloers want ja om nu voor 1 week zoveel geld uit te geven, dat gaat me te ver.
Bij aankomst in het dorp was het best druk, maar bij de gondel was het prima te doen.
Kijk het gerammmel, gesuis en trillen neem je voor lief als er boven je zo'n stralend blauwe hemel prijkt. War een verschil weer met gisteren, heerlijk blauw en de zon volop aan de hemel.
We gingen er nog eens lekker van genieten, op naar de hoogste top, en vandaar weer helemaal naar beneden. Over glooiende piste met hier en daar wat ijs inmiddels begind mijn knie het ook genoeg te vinden.
Ik kijk nog eens om me heen en geniet, hier en daar een klein boompje die stoer de bare standigheden doorstaan, en dan weer de kale rotsen waar de sneeuw nog niet de overhand heeft. Het adembenemende wit om je heen, maar vooral ook in de verte. De hoog boven moeder aarde uit tornenede bergpunten met alleen maar glinsterend  wit. Ik denk dan hoe is het hier in de zomer?
Maar goed, de afdaling was geweldig, mooie piste weinig mensen. Helaas is Marcel zijn zonnebril verloren we zijn nog een lift terug gegaan maar helaas niks.
Goed tijd voor de echt allerlaatste afdaling van dit jaar. Glooiend vol in zon skieden we naar beneden. Hier en daar nog even gestopt en omgeving snuiven.
We hadden nog even de lachers  op  de hand, met Fred zijn enorme zakflacon. Altijd als hij die uit z'n rugzak haalt moeten de mensen lachen, tja 1liter is ook best groot.
Eenmaal beneden waren we trots en dankbaar voor deze heerlijke week.
Nu inpakken, opruimen en een beetje schoonmaken!
Morgen de reis naar huis!
Met hopelijk een leuk verhaal zonder boeren!