Reisdag 1

Reisdag 1 13-07-19

Ik ga jullie weer mee op vakantie nemen, wel hetzelfde plaatsje als verleden jaar. L’Estartit aan de Spaanse costa.Maar met hopelijk andere avonturen.

Deze vakantie op zich is voor mij al een heel avontuur, zoals jullie weten hebben we pas afscheid genomen van onze lieve pa!. Het woord vakantie kwam niet in mij op, niks hoefde meer. Maar ons lieve moedertje zei je moet op vakantie gaan dat heb je verdiend en hard nodig. Het viel me dan ook zwaar om de draad op te pakken en aan op reis gaan te denken. Zo goed en zo kwaad heb ik alles weer verzameld, caravan een service beurt. Alles weer eens uitgezocht en langzaam onze boel inpakken.

Heel voorzichtig keek ik er naar uit om even rust te hebben, de zee te zien en bij te tanken.

Donderdag mijn laatste werkdag...........en dat werd het dan ook echt. Om 6 uur zei mijn werkgever: oh As heb je straks even ik wil even wat met je doornemen.

Oké goed, nou goed was het helemaal niet ik ga er verder niet over uitwijken maar het kwam er op neer dat ik geen verlenging van mijn contract kreeg,en dus na de vakantie werkeloos ben.

Jullie begrijpen dat vakantie nu helemaal onmogelijk was.

Goed ik heb de sprong toch maar gemaakt, met een totaal leeg gevoel heb ik het gered om in ieder geval op pad te gaan.

Ik ben in goed gezelschap, mijn Fred en in wagen 2 zitten Annette, Marcel en Joyce( die hoort morgen opeens bij wagen 1).

Vanochtend om 4 uur ging de wekker, tijd om op te staan en de broodjes te beleggen.

Ik heb gister avond toch maar de vertrouwde “Guido’s” gehaktballetjes gemaakt. Voor wie ze niet kent moet maar een andere zomer reis teruglezen.

We hebben om 5 uur afgesproken bij ons bovenaan de weg, nou dat ging ik niet halen. Dat begon al lekker, ik heb even wat tijd op toilet doorgebracht en dat was nog voor de “Guido’s ballen”.

Het is een kwartiertje later geworden. Zoals traditie even een. Bakkie koffie halen in Hendrik Ido ambacht en dan op naar België .

De dag was grijs en het regende, somber en saai dus. De rit verliep spoedig en voor we het wisten waren we Brussel voorbij. We hadden afgesproken om voordat we Frankrijk in gingen we een stop zouden maken en even een broodje eten, een pudding broodje want dat hoort bij ons vaste ritueel.

Het was aardig druk op de weg en naar mate we Frankrijk naderde werd het ook wat lichter en kwam af en toe de zon. De rit tot dan toe was saai en eigenlijk ook niks over te vertellen. Tegen de tijd dat Parijs zich liet zien werd het wat spannender. De route die we uitgezocht hadden was de meest in het centrum gelegen autoweg. De périphériqueis onder de toeristen een geduchte weg om overheen te rijden. Dit omdat er zoveel op en afritten zijn dat je er horendol van wordt. Ik heb 1 tip let op de boorden die van jouw toepasselijk zijn, dus weg nummers vooral. Terwijl de metalen op benzine gedreven eindeloos lange slang zich door Parijs wrong liepen de gemoederen in de blikjes om ons heen hoog op. Het is een strijd zo van wie het meeste lef heeft gaat voor. Nu hebben wij best wel wat durf zeg maar, alleen je tussen die slang wurmen met een caravan erachter is toch wel van een andere klasse.

Maar wij zijn natuurlijk slimmer als de gemiddelde Fransman, wij lieten elkaar voor gaan hahaha een spel van invoegen vloeken en uitvoegen. En dan heb je nog de mensen die echt in die stad wonen, werken en zelfs leven!

Die doen het anders, die rijden motor, scooter of brommobiel heel behendig manoeuvreren die tussen al die auto’s door. Gekleed in slechts een korte broek en T-shirt. Trots vernamen wij dat we Parijs zonder moeite ‘genomen’ hadden en was het op naar het zuiden. Op naar onze overnachting camping in Salbris, nog even een telefoontje of er plek was. Het is heerlijk als je weet dat je ergens op aan kan rijden . De camping ligt langs een water en is schoon met ruime plaatsen, de dame van de receptie sprak ons in het Engels aan dus dat was mooi.

Ik stond daar namelijk samen met Annet, en het zou niet voor het eerst zijn dat we weggestuurd werden omdat Annie in haar beste Frans hele rare dingen vraagt.

Goed op de plek pootjes uitdraaien en pootjesbier. Lekker in de zon met het gewiebel van de auto nog in de benen.

Rust! Eh nee het is nl morgen(dus vandaag) 14-07 kartosjesjulliette zoals de Franse dat zo fraai zeggen. Een nationale feestdag waar heel Frankrijk vrij voor krijgt en er overal feesten zijn. Zeg maar Koningsdag alleen is dan echt iedereen vrij.

En feest betekend muziek, muziek betekend oefenen en oefenen betekend......herrie . Naast de camping stond een grote tent met podium en daar speelde ze met een fanfare en grote trommels. Het was niet erg hoor, maar een beetje raar voordat we wisten wat het was. In de avond hebben ze ook nog een optocht gelopen door het dorp.

Na het pootjesbier hebben we de bedden in orde gemaakt en zijn we op zoek gegaan naar een restaurant, dit omdat we de ervaring van verleden jaar nog hadden dat ze op de camping de kok hebben ontslagen en iets van aangereden hond serveerde bah.

Goed Google aan en lopen, het was best druk voor een dorpje maar dat is juist gezellig.

Opeens wordt je weer op de feiten gedrukt dat je in Frankrijk bent, de restaurants gaan pas laat open, of vanwege de bruisende economie helemaal nooit meer open. 3 van de 7 waren er dus helemaal niet meer! Nou dan een rosé op een terras en wachten tot het 7 uur werd want dan ging het 1e open.

Toen we daar aankwamen konden we wel eten maar aan aparte tafels? Hu we zijn met 5 mensen doe is gewoon. Deze dus niet, volgende hotel nee ze waren ‘complet’. Aan de overzijde dan maar, nee sorry wij gaan pas om 19:45 open even voor het beeld het was bijna half 8. En nee we konden niet op het terras wachten tot de kok wakker was. 

Ja jullie raden het al.......terug naar de camping en dan toch maar een broodje aangereden hond bestellen. Uiteindelijk viel het mee wat we kregen maar toch weren hele toer om wat te eten te krijgen.

Na het eten hebben we bij de caravan nog een borreltje genomen en zijn we lekker gaan douche en ons mandje in gegaan. We waren er allemaal aan toe. 

Na een nacht heerlijk slapen zijn we nu inmiddels weer op weg richting de volgende camping. Dit zal even voorbij Toulouse zijn, we gaan wel even op tijd bellen in verband met die   ‘kartosjesjulliette’. We kijken er wel naar uit want in echt alle dorpen is het feest,dus mooi versierd met vlaggen en bloemen.

Vandaag hebben we een medepassagier onze Joyce zit gezellig bij ons, en we hebben daarnet de filosofie van de zonnebloem besproken.

Kilometers lange velden passeren we, en allemaal staan die bloemen fier met hun gezichtjes richting de zon! Een verschijnsel van moeder natuur waar wij nog wat van kunnen opsteken!

Ik zeg Tournesol ofwel zonnebloem tot morgen