Zonsopkomst

Ja Joyce had een goed idee, we gaan naar de zonsopgang kijken.......die is om 07:02. Oké ik ga mee , alleen is het zeker nog 25 minuten lopen naar het mooiste stukje van de kust.

Goed wij op tijd opgestaan, Annet moest nog even dat ene (lees poepen).

Daar gingen kostbare minuten aan verloren, dus hup de pas erin en gaan.

Annet heeft natuurlijk van die korte beentjes dus ze moest goed haar best doen om Joyce en mij bij te houden. Toen we bij de haven kwamen hadden we nog 10 min. ja zeg nu zelf je gaat niet om 6 uur je bed uit en dan alles missen.

We wilden de opkomst graag zien op het uiterste puntje van de baai. Dit is een stuk gerenoveerde boulevard die eindigt bij een grote rots.

En ik zeg gerenoveerd omdat er betonnen kanten en buffers gemaakt zijn die de landverschuivingen tegen moeten gaan.

Het is allemaal erg netjes en schoon, natuurlijk heb je dan altijd mensen die aan de andere kant van de afscheiding denken een beter zicht te hebben. Jammer want zo mag je straks nergens meer komen.

Goed we waren precies op tijd toen onze koperen ploert een randje over de horizon stak. Prachtig om te zien, en verbazend hoe snel de zon in zijn geheel te zien is.

Na de nodige foto’s hebben we nog even op een bankje gezeten en genoten van de rust en schoonheid. De steile rotswanden zijn de schuilplaatsen van zwaluwen, meeuwen en andere vogels een drukte van belang natuurlijk.

Ja en dan maar weer terug naar de camping, we hadden inmiddels ook wel trek gekregen in een bak koffie. Ik wist van mijn loopjes dat er een restaurant al voor 8 uur open was, daar zijn we even een bakkie gaan doen en Annet nam er een  krozant bij. We moesten afrekenen 4,75 hahaha daar kan je nog eens koffie voor gaan drinken.

Ook wilde we die dag naar de markt in L’Estartit Joyce had daar een leuke tas gezien. Dus wij na het ontbijt weer terug gelopen en  ons in de zwetende massa gestort. Echt mensen lopen erbij met truien aan of met bijna niks aan. Wat opvalt dat er veel Engelse zijn dikke Engelse vooral. Er kwam een familie voorbij, ik wilde ze eerst volgen om te kijken waar ze hun bezem geparkeerd hadden. Het waren drie heksen. van dames een man en twee kinderen zeg maar 700 kg schoon aan de haak.  Er een lichaam’s odeur van je weet wel.

En ja dan denk je weer wat doen we hier........ goed Joyce heeft haar tas gekocht en ik nog wat onderpeuren. Tja en dan is het tijd voor een drankje, gezellig midden op die markt had de plaatselijke pizza boer een terras. Ja daar gaan we zitten lekker in de weg en tussen alle mensen in hahahah.

Zie je die mannen kijken als je met zo’n gele rakker zit waar de condens pareltjes vanaf druipen. Ja die moeten mee met hun vrouw en kind in de buggy, een keer extra proosten dan maar hahahaha.

We waren van de week al eens in dit straatje geweest er zit een winkel met uitsluitend witte katoenen kleding, ik hou der van. Marcel en ik zijn daar toen ook wat gaan passen. Het shirt van Mars was iets te groot, en ik heb mijzelf in een wit kanten jurkje gehesen, ja dat was wat. Even een foto voor mij lief thuis, en toen ik het volgende jurkje wilde gaan passen veranderde de vriendelijke dame opeens in een boze vrouw. Ze kwam op mij toelopen keek naar de jurk die ik overigens weer netjes terug gehangen had en begon op ze spanjolies tegen mijnos te tieros. Zij griste het jurkje uit mijn handen veegde in een moeite door over mijn arm en zei no bla bla de crema en schuddend met haar wijsvinger no no no. Goed het was duidelijk zij wilde niet dat ik het ging passen want ik was “vies” van de crema. Oké arieverbetjie dan maar.

Natuurlijk snap ik mevrouwos van die katoenos winkel wel, het zijn witte kledingstukken en het is daar buiten 37 graden. En een ieder die mij een beetje kent weet dat ik het al warm heb in de winter. Niet boossos zijnos ik snap het.

Maar dat mooie jurkje bleef toch in mijn gedachte, zal ik wel of zal ik niet?

Ik heb toen een persoonlijk onderzoekje gedaan en op mijn Facebook gevraagd zal ik wel of zal ik niet dat jurkje kopen?. 

Ik de stoute schoenen aangedaan en weer naar dat winkeltje gelopen........een uiterst vriendelijke dame stond ons toe het een en ander te passen. Nos problemos zeg maar. Dus het jurkje is een feit, nu maar hopen dat ik het nog eens aan kan hahahahah. 

Goed de derde missie was om wederom te gaan genieten van een voet behandeling, heerlijk je voetjes laten wassen en dan hup de bak met visjes in. Het blijft een heel bijzondere ervaring, en ja je kent me terwijl, ik daar zit en gade geslagen wordt door schijtebroeken die het niet aandurven probeer ik ze overs te halen om het ook te doen. Dit tot genoegen van de uitbater wat er dan weer in resulteerde dat onze 5 min. al snel 10 min wordt. Wij lol.

De mannen waren alvast Even een biertje gaan doen en wij zijn ze na afloop gevolgd. De dag was nog lang niet voorbij en na een mooie wandeling langs het met palmen en bougainville planten afgezette pad weer richting camping.

Natuurlijk even een stopje bij onze Spaanse vriend drankje en hapje hahahaha ( cocktails en tapas). Eenmaal op de camping hebben we uitgerust in onder de inmiddels bewolkte hemel. 

Op het menu voor de avond stond kipsate uit eigen keuken met salade en stokkos broodtos . Gelukkig voor ons waren Timon en pumba nog niet thuis, nee die hebben hun tijd ingehaald door tot half 3 te zitten dobbelen.........

Nu is het tijd voor mij om te smeren, de keel en mijn lijf.

Want we zitten op het strand, een dagje niks dus.

Ik zeg manjanaa