Etappe 3 en rustdag

Onze route liep deze dag van Sneek naar Balk, we starten bij de bekende watertpoort in Sneek naar de haven van Balk. Via IJlst, Jutryp, Hommerts, lippenwalde, Konfurderrige, Woudsend,Slotermeer, Balk.

Fred heeft ons afgezet bij de Sneeker waterpoort zo’n beetje het bekendste icoon van de regio.

Ik moet zeggen we waren er al eens onderdoor gevaren, en hebben m bij avondlicht mogen aanschouwen en het is een idyllisch plaatje om te zien.

Ik baal wel heel erg, want ik had dit avontuur graag ook samen met Fred aangegaan, maar wat niet gaat gaat niet. We houden morgen (zondag) rustdag in de hoop dat hij het maandag nog een keer wil proberen.

Goed we hadden de route al snel weer te pakken, het liep in de beginnen parallel aan het water dus zagen we de mooie bootjes aangemeerd en sommige voorbij varen. Bij het verlaten van Sneek moesten we over de snelweg Via een grote houten brug die eruit zag als een piramide. Best mooi om te zien, nog even door het tokkie gedeelte van Sneek en dan via weiland en brug richting IJlst. Ik zeg Tokkie gedeelte, omdat van prachtige huizen met mooie tuinen en robotmaaiers naar onkruid veldjes, gescheurde of zelf verzonnen zonneweering gingen. Waar we door de weilanden liepen was het weer erg mooi, veel veldbloemen en weide met meer als 100 koeien. Koeien die rustig stonden te grazen, en niet eens de moeite namen om even op te kijken. IJlst herinnerde Marcel zich nog van de fietstocht, een mooi plaatsje met oude huisje en tuintjes aan het water. Het was er gezellig bedrijvig, bootjes, fietsers en wandelaars doorkruisen dit plaatsje onderweg naar of van Sneek. En waar komen wij tot onze verbazing terecht ....bij een heuse Fireljep vereniging, we hebben dit eens nader bekeken. Die fiereljepstokken zijn een end groter als bedacht en er zit een middeleeuws aandoenende  stalen punt aan de onderkant echt leuk om eens van dichtbij te zien en stiekem even te voelen, nee we hebben het niet geprobeerd 1 afvaller is al genoeg hahaha.

Op een bruggetje even de voeten gecontroleerd en een tape’je geplakt te voorkoming van blaren.

Door het dorpje heen, zo groot als een postzegel vervolgden wij onze weg naar…..koffie. De afspraak was dat we op tijd onze pauze zouden nemen omdat het zomaar kan zijn dat je 6km moet lopen eer je ergens iets tegen komt om even te rusten en of koffie te drinken. De weg die we moesten volgen was een parallel weg aan een N weg, daar werd berst hard gereden. Om die reden liepen we achterelkaar en praten dan ook niet echt veel omdat het meeste niet te verstaan was. We waren voornemens om in de eerst plaats die we tegen kwamen een koffie pauze te nemen. Je voelt het al aankomen, na geploeter langs die weg kwamen we in Jutrijp…daar was niets te vinden een mooi maar erg stil enclave van 20 huizen. Ah maak nie uit joh, daar in de verte is de volgende kerktoren al weer. Stiekem even op Google gekeken, het zag er naar uit dat ook daar niets van onze gading te vinden was. Halverwege het langgerekte dorp stond idd de kerk, niet op een plein met daaromheen gezelligheid maar langs die N weg. Dan maar even vragen aan een man die wat schilderwerk aan te doen was: nee hier is niks, 3km de foute kant op of 6 km in de goed richting! Inmiddels was de zon ook doorgebroken en was het flink zweten, de man bood ons wel water aan. Nee dat hebben we zelf mee. Ja zei hij m’n vrouw zei laatst nog zullen wij iets beginnen waar de passanten iets kunnen nuttigen? Nee daar had hij geen zin in! Ik schopte vervolgens die ladder onder zijn Friese hol vandaan, trok de pot verf over zijn oren en schreeuwde hem toe, dat als zijn vrouw in het vervolg een idee heeft hij gewoon moet luisteren! 

Eh oh nee gewoon even ademhalen en weer doorgaan.

Kijk 10 km lopen zonder pauze dat kan makkelijk, maar onze route zou 23km zijn, dan moet je pauze houden. We zijn toen maar even met ons zelfgesmeerde broodje bij de bushalte gaan zitten en hebben daar even uitgeblazen.

Toen ik daarna 5km verderop weer langs een bushalte liep heb ik me toch afgevraagd waarom wij dat stuk gelopen hadden als er een bus gaat hahahaha.

Maar goed, Annet had het een beetje zwaar omdat het die avond ervoor best gezellig geweest was, de weg (die 6 km) liep echt op een doods stuk weg nog steeds langs die N weg. Ik heb het voortouw genomen en het tempo op 6 km p.u gezet. Op 3 kwart van de afstand vroeg ze of het wat langzamer kon, tuurlijk kon dat hahahah maar we hadden toen wel al een pokke end gelopen om het zomaar te zeggen. De lunch was dichtbij, koffietijd slaan we dan maar over. Even Fredje doorgeven waar we op aan liepen dan zou hij naar ons toekomen en gezellig meelunchen.

In Woudsend zagen we weer echte Friese taferelen, industrie gericht op bootjes, tuinen met steigers voor bootjes, bruggen die lastig zijn voor bootjes en restaurants met aanlegplaats voor……bootjes. We hadden een mooie plekje gevonden bij ‘ome Jan’ echt leuk, water ervoor bootjes erdoor en zicht op een nog dienstdoende hout molen.

 We hebben even extra de tijd genomen, inmiddels hadden we er al 18km opzitten. 

Nog 6 tot Balk, Fred is daar rustig aan heen  gereden omdat heen en weer naar de camping net te veel zou zijn.

Onze route was mooier dan hiervoor, prachtig overeen pad met aan één kant weide en aan de andere kant struiken met een hele brede strook veld bloemen volop in bloei. Een licht bries koelde ons genoeg af, en met in verte het Slotermeer waren goed gemotiveerd voor de laatste loodjes.

Overal waar je kijkt zie je zeilen, en dan van die bruine die van de Friese skûtsjesilen. Wat een geweldig gezicht dat mooie water de rust en het bijna geruisloos doorklieven van het kabbelendekontwater. (Kabbelendkontwater is vrij vertaald een water dat best woest kan zijn maar nu een beetje kabbelt zeg maar).

Ik hou van water, groot water, de zee of mooie sloot het maakt mij niet uit.

Lang het Slotermeer zagen we de jachthaven van Balk, de teller kwam steeds dichter bij de 23km. Inmiddels contact gehad met Fred die had de boodschappen gedaan en liepen we in het dorp tegen het lijf. Aan het eind van de drukke straat (Fries druk dan wel) was een leuk terras dar hebben we even op een plaatsje gewacht maar daarna dan ook genoten van de geboden versnaperingen.

Kijkend in het water op 10cm van mijn stoel, daar kwam hij, brons gebruind, slanke taille eigenlijk in een maatpak, sprankelend met het schuim in z’n kraag…..mijn droom kwam uit een ijs en ijskoude Le Chouffe ! Het welbekende biertje met de kabouter. De eerste slok trok als een siddering door mij heen dit had ik verdiend na 23,6 km wandelen.

Zoals ik al schreef houden we een rustdag, relax in de stoel, drankje en hapje af en toe even de oogjes dicht en genieten van de doorbrekende zon. Nederland vakantie, tot nu toe een goede vervanger.

Morgen etappe 4,