Etappe 8 de laatste deze reis

Vandaag lopen we onze laatste etappe die gaat van Bolsward, Witmarsem, Arum, Kimsveld en dan stoppen we vlak voor Harlingen.
De zon staat hoog aan de hemel en we zijn vroeg gestart. Omdat we auto 45min van hier moeten gaan parkeren.

Op de camping is het inmiddels aardig vol gelopen, gezinnen met kinderen nemen de overhand, een gezellige boel dus zo in de vroegte. Tegenover ons staan al een paar dagen 2 caravans met een paar ongelikte boeren erin. Beide staan ze niet op hun plek en houden de auto gewoon voor de caravan en op het veld van een ander. Eer gister heb ik vriendelijk gevraagd of zij wisten van de regel dat de auto niet op t veld mocht blijven staan. Nee daar was niks van bekend en iedereen doet 't.
Kijk nu zal je zeggen wat maakt het uit, nou voor mij veel ik wil niet op een parkeerplaats kamperen, en weet je hoe vaak mensen hun auto open en dicht gooien als hij naast de caravan staat. En daar komt nog bij dat onze buurman zelfs de vuilniszak wegbrengt met de auto 200mtr verderop! Goed de auto bleef staan en hij was beledigt, jammer joh. Gisteravond kwam er dus een toezichthouder op de fiets langs en sprak hen erop aan, ze gingen morgen weg, iedereen deed t dus hij heeft m wederom laten staan. Ik zei al ongelikte boeren die alleen hun eigen erf schoonhouden.

Op naar Kimsveld  de rit even over de snelweg gedaan en de auto bij een parkeerplaats gezet. Toen naar Bolsward en daar zijn we onze voorlopig laatste wandeling gestart. Al snel liepen we weer tussen korenvelden en grazend vee. Tjonge wat een heerlijk weer hadden we vandaag, een beetje wind en een strak blauwe hemel. Ook op deze route was er weinig te vsrsnaperen zeg maar, dus hebben we al snel ergens een bakje koffie gezocht. Tja maar waar, even vragen en de dame wees ons naar de plaatselijke bakker die schonk ook koffie.

Wij erop af en ja hoor er werden zelfs 4 stoelen en een tafeltje buiten gezet! En daar kwam ons bakkie leut, geen appeltaert dit keer maar een onvervalst roombroodje hoe lekker is dat. Mijn oog viel ook nog op een doosje Knienenkeutels dat zijn Fries salmiak dropjes hahahha.

De route ging door mooie verzorgende dorpjes met bloemige tuinen en hier en daar een maai- robot. Bij een bedrijf in kunststof kozijnen zagen we een beeld van een man op een rand van een bak, erbij stond "helemaal nooit meer verven" neem kunststof kozijnen, best goed verzonnen toch.
Eenmaal weer uit de dorpen liepen we gewoon tussen de koeien en schapen. Dit was wel zwaar want je moet goed opletten waar je je voet zet......niet in de poep, of in een kuil.
Ergens over de velden kon je een speaker horen, niet te verstaan maar toch. Toen we in het dorpje verderop aankwamen zagen we de plaatselijke "kaats vereniging" we zijn er even gaan kijken.

Best veel jeugd was ee bezig met een toernooi.
We werden opgemerkt en gelijk aangesproken over techniek en uitleg over het lederen met paardenhaar gevulde speelballetje. Weer een ervaring rijker, verderop heb ik een bewoonster gevraagd waarom er soms kransen aan de gevel hingen soms nieuw maar ook oude.
Als je er zo een hebt dan heb je een keer gewonnen met kaatsen. Nou dat hadden we er zelf niet bij bedacht.

We moesten verder en tot mijn schrik door een stuk bos, oke eerst voorzichtig de 1e meters afgelegd maar daarna op een loopje dat bos weer uit....... muggen bloeddorstige muggen.
Mij niet gezien dus . Eenmaal uit het bos kwamen we in Witmarsem ook weer een keurig dorp aan een breed water waar div bootjes uit Harlingen doorvoeren.
De lucht was nog steeds strak blauw en de wieken van de molen die we passeerde staken dan ook fel af tegen het licht. Een zaterdag sfeertje met mensen in de tuin, kinderen aan t sporten en een enkeling was aan t klussen.

Op een hoekje waren 3 kleine Friese pestapen aan het schooieren, zij kregen ons in t vizier en begonnen spontaan te schreeuwen :
JULLIE HEBBEN GROTE BOMA'S JULLIE HEBBEN GROTE BOMA'S. Duidend op onze idd ruim tonende borsten (rugzak om en 2 riempjes boven en onder snap je) maar verschrikt werd hun gejubel omgezet naar:DAT ZIJN PIEMELS !
lachend zijn wij verder gelopen.

Het landschap hier veranderde een beetje van structuur, tarwe, mais, en uienvelden doemde in de verte op.
Terwijl wij ons over een kaalgevreten dijk ploeterde werden we omringd door koeien en schapen. Een leuke ervaring, en rechtvoor ons lag de dijk, de dijk die de Waddenzee en het Friese landschap scheid. Het is een vreemd gezicht zo langgerekt kaarsrecht maar dan niks er achter.

Kimsweerd kwam in zicht het eind van onze route, en deze vakantie de laatste.
We hebben er 8 gelopen, sommige waren zwaar, sommige saai. Maar al met al hebben we 163km genoten en gaan we het Elfstedenpad zeker afmaken.

Vanavond wat op de bbq een drankje op de goede afloop en morgen breken we de boel weer op. Gelukkig is alles droog dus kunnen we het zo opvouwen.