2 en 3 sept.

De laatste loodjes, we zijn gister vroeg vertrokken om half 8 zeg maar. Eerst nog even tanken bij de supermarkt dat scheeld €0,25+per liter in vergelijk met langs de snelweg! 

We hadden lekker de gang erin, al dat er wel veel verkeer (vracht) op de weg was, vooral rond de grote steden. Annet had lekker koffie gezet voor onderweg, we moesten alleen nog een bakker tegenkomen die al open was. Ook dat is uiteindelijk gelukt, even van de weg af, gelijk een stukje file omzeilen, maar daar was de boulangerie. Och dan is een croissant zoals ie hoort te zijn, prachtig luchtig gerold, korstje glimmend en op de juiste knapperigheid afgebakken..... We konden er tegenaan. Met weemoed keek ik nog is naar rechts, daar spiegelende hij nog is, alsof hij knipoogde naar me. Zo van: jij was ook geweldig, ik heb ook van jou genoten As, dag mèditerranèe!

Gaande weg zie je het landschap snel veranderen, weg palmen, olijven en dorre velden. Alhoewel we een andere route gaan rijden als heen, zie je dat ook hier. We hebben gekozen om over de bekende "route du soleil" te gaan en dan over Luxemburg naar huis.

Bij Montpellier, is het mediterrane nog wel goed te zien, je rijd dan langs van die Etange ( een soort tussen meertjes met zout water). Sommige stinken heel erg, het zoute zeewier ligt daar zowat te koken onder de schroeiende zon. Ook zie je daar de zoutwinning, het letterlijk laten opdrogen van zo'n meertje totdat er een zoutkorst ontstaat, die we uiteindelijk gemalen op ons gekookte eitje strooien.

Goed de weg loopt verder, soms een beetje glooiend en dan jakkeren die Spaanse en Poolse vrachtwagenchauffeurs als een gek door, om.geen vaart te verliezen. Soms elkaar inhalend met 4km snelheidsverschil, en ja dan krijg je file vorming he.

Wij zijn dan ook niet blij, alhoewel we een prachtige auto hebben vind deze het niet fijn om zo de caravan de heuvel op te sleuren. Tegen de middag zijn we even echt pauze gaan houden, broodje eten toilet bezoeken en even in de tankshop rondneuzen. Wat ze daar allemaal verkopen tegenwoordig is echt niet normaal. De halve Etos, halfords en AH bijelkaar en vergeet het snoep en de ontelbare soorten mosterd in allerlei potjes en blikjes. Dat heb je ook echt nodig hahahhaa. Weer op weg werden we toeterend ingehaald door een klein Peugootje, ramen open en twee franse knullen erin. Ze hadden zo'n lol, en zaten van voor naar achter te bewegen als zijnde ze gang aan t maken waren. We hebben vriendelijk gelachen en even meegedaan, ach als je ze daar gelukkig mee kan maken. De dag verliep verder traag en saai, inmiddels hadden we een camping in de buurt van Langres uitgezocht. En Annet had even gebeld....... Nu heeft Annet al eens eerder gevraagd of er plek was.....we zijn toen nog voor de slagbomen van het terrein gestuurd hahahah. Haar franse vertaling van " heeft mama, papa nog gepij...." werd niet gewaardeerd. Maar goed ze kreeg in 1e instantie een bandje, wat ze daarin gesproken heeft zullen wij nooit weten, maar het was niet verkeerd. De dame van de camping belde haar direct terug ennnn sprak Engelfrans,.dat was mooi der was plek. 

We moesten nog 280 km maar het is altijd fijn als je weet dat je een slaapplaats hebt. En er was een restaurant op de camping, dus niet meer zoeken.

De navigatie gaf aan dat we over 10km van de peage af moesten. Nu vind ik het altijd leuk om in mijn grote franse wegenboek mee te kijken waar we zoal aan voorbij gaan. Nu zag ik dat bij deze afslag er een helling was van 10% over 5 km....... Ik zei dat gaan we dus niet doen, even wagen 2 ingelicht (via het bakkie) en heb een andere route gezocht. Dit was stukken beter, en we kwamen nog langs een goedkope pomp, dus volgooien die hap.

Daar was de camping, even aanmelden het zag er wat klungelig uit de veldjes waren Schots en scheef en er stonden eigenlijk, op een paar na alleen overnachters. 

Ah daar was de dame van het telefoongesprek, sorry ik heb me even omgedraaid hahahahah

Haar als was het een nylon pruik, dikke rode lippenstift en haar gezicht kon wel een strijkijzer gebruiken, kortom "spitting image" Margareth Thatcher zat daar. Keurig achter elk woord 'yes madame, no madame, thank you madame, geweldig.

We mochten zelf weten waar we gingen staan, nou gewoon gelijk aan t begin, caravans langs elkaar gezet. Stroomkabel uitrollen, bedje vrijmaken en pootjes bier! We stonden tegen een grote partytent die ze gebruikte als extra terras van het restaurant.

Oke we zijn de afgelopen 3 weken tot op het bot verziekt met eten, drinken en entourage........

Maar toen ik dit "restaurant " zag ben ik eerst een rondje gaan lopen om te kijken waar het voetbalveld was! Serieus bij TOGB ( tot ons genoegen Berkel) is het 10 keer mooier. Maar goed ik heb altijd geleerd van een mooi boord kun je niet eten dus we wachten het af. Margareth Thatcher had inmiddels lekker gevangen met al die touristen zeg maar pfff €20 per plek Incl stroom. Een koopje zeg maar, maar zij was duidelijk in haar nopjes, of moet ik zeggen nipjes. Ze was uit haar kantoor gekomen en had zich buiten aan een wijnvat tafel genesteld, met haar gezicht ' windje mee' in verband met loswapperende rimpels hahaha. Terwijl wij inmiddels een flesje rose en de menu kaart kregen wilde ik een foto van haar maken. Ze zag dat we ermee bezig waren, maar niet dat ik ipv Fred over z'n schouder haar wilde kieken. Enthousiast rolde ze van der kruk, en stelde voor om van ons een foto te maken, dat onder gelach van de serveerster. Die had dit eerder gezien, ze had mijn mobiel en liep achteruit, en achteruit en ja als we niet gezegd hadden dat ze moest stoppen was ze zo naar Langres gewandeld. Ze kreeg ons niet in beeld, wij niet in staat om haar te vertellen dat de haar vingers van de lens moest halen. Annet ging het even voordoen ah thank you madame, gelukt. Tja en toen eten......Fred zie;As jij neemt zeker mosselen?

Eh nee Fred ik wil naar huis en niet dood! Mosselen eet je dicht bij zee, in een schoon restaurant. Nee ik nam wat volgens de kaart NIEUW was op het menu. Grilled Chambon, friet en salade! Ik ben heel wat gewend, heb zelfs wel een macaroni met geraspte bergmeubel gegeten (lees macaroni met cornetbeaf), of een broodje aangereden wild.

Maar dit.... dit was een dik gesneden plak schouderham om en om gebakken. Ja ik zie jullie denken 'met' nee er was geen 'met'! Geen korstje, geen sausje geen augurkje niks. Je begrijpt ik heb zitten smullen. Genoeg over eten, iets anders dat wij als een weers fenomeen betitelde.....regen! Dat waren wij met onze tere gebruinde blote benen niet meer gewend. Gelukkig stonden wij dus naast die partytent, de andere kampeerders jaloersmakend zijn wij daar dus lekker onder gaan zitten om nog een laatste drankje te doen voor het slapen gaan. En slapen met regen op dak van de caravan is altijd heerlijk. Terwijl ik dit schrijf naderen we inmiddels Luxemburg dus we ruiken stal zeg maar. En daar komt dan ook het einde van onze vakantie in zicht en van mijn blog. Ik schrijf gemakkelijk, vind het zelf ook super leuk om is terug te lezen. Let wel ik typ ze altijd op mijn mobiel, dus foutjes nemen jullie maar voor lief. 

Wij hebben genoten, gegeten, gedronken en het een en ander geleerd. 

Frankrijk heeft ons weer verrast, soms goed en soms toch ook weer jammerlijk slecht.

Ik zeg ade ma ourevair, toet amme leur krijg een hoog rode kleur! 

Tot mijn volgende avontuur As. 

Ode aan Frankrijk:

Dag Frankrijk au revoir France 

Je hebt gegeven en genomen,

Met je mèditerranèe, je wijn, de Pyreneeën en je zon.

Je soms culinaire hoogstandjes, je vis en oesters.

Het deed mijn hart sneller kloppen.

Maar ook je onbegaanbare wegen, de stoffige paadjes, je ellelange stranden.

De geur van droogte, Oleander, zout en zonnebrand.

Elke keer weer wordt ik door emotie verrast als ik je natuur zie, de olijven, de cypressen en de palmen.

Genomen heb je, een deel van de stress, de haast, de drang om te moeten en weer een stukje van mijn hart.

Gegeven heb je, rust, kalmte, genieten en een geweldige vakantie!

Merci bien, bedankt la France