pakken.....

Zo zit je woensdag ochtend aan het ontbijt, een beetje te dromen van wat de dag ons brengen zal.......lekker relax een laatste dagje strand, eten drankje doen. En dan morgen vroeg een wandeling en dan tja dan opruimen want aan alles komt een eind.

Waren het niet dat de heren onder ons opeens de gedachte hadden dat wij op Donderdag al richting huis gingen........ik kan je verzekeren ik was not amussos om in te Spaans te zeggen.

Ik ben meer van het plannen en vooruitdenken, gezien ik deze wending niet zag aankomen had het ook enige tijd om in te zakken bij mij. Oké het is als je maandag weer aan t werk moet misschien fijner als je op zaterdag thuis komt, maar alles was geregeld om pas vrijdag te gaan rijden.

Nou daar ging mijn dagdroom van een uur geleden i.p.v. naar het strand hup een oud shirt aan en de boel afbreken. 

Kijk mijn naasten (lees ouders, zus en Fred) weten dat ik altijd als we naar huis moeten ik zeker een dag van slag ben, tuurlijk mis ik tegenwoordig mijn moppie. Maar vroeger als kind huilde ik de hele dag als we moesten inpakken hahahaha ja ik weet dat is een beetje vreemd maar dat boeit me niet.

Goed omdat dit opeens moest gebeuren en het al half 11 was snap je dat het bloedheet was en echt geen pretje. (Normaal begin je dan om 7 uur dan is het goed te doen). Er werd in stilte opgeruimd en een ieder had zo zijn gedachte, marcel dacht dat hij nu roet in het eten gegooid had, maar nee het was gewoon een communicatie foutje. 

Het in en opruimen duurt bij mij meestal wel een dag, dit omdat onze caravan niet zo groot is en alles precies op zijn plek moet ivm gewicht enz. En gezien we 3 dagen reizen moet je ook denken wat hou je bij  de hand en wat stop je onderin de auto . 

Hahahaha zo t zit in de auto, caravan rij klaar in een halve dag, zweten als 2 uur sportschool en een beetje wazig van de warmte. Ik was klaar!

Even kijken hoe het bij de buren was.......Marcel had een rood tot paars aangelopen hoofd, zegt ook zelf dat hij normaal veel te weinig doet als het om zwaar werk gaat. (Lees geen kantoorwerk). Hij had ook even nodig om bij te komen maar dat wisten wij al van het opbouwen hahahaha. Mooi we konden om 2 uur toch nog even naar de zee, heerlijk afkoelen en een beetje dobberen op de golven. Want ja wederom was Demis Rousos zijn vriend er ook weer “the wind”. De mannen hadden alles nodig om de parasol’s te mennen maar het lukte. Nog even een duik, lopend langs de huurbedjes dacht ik hu? Is het dolfinarium nou verplaatst naar Spanje?

Op twee van die gelukkig stevige plastic bedden daar lagen ze “Igor” en zijn vrouw. Igor is de inmiddels overleden zeekoe uit Harderwijk, je weet wel die trucjes kon doen in ruil voor een visje. Nou daar lagen ze dan, ieder 200kg schoon aan de haak, zijdelings naar elkaar kijkend. Even voor de beeldvorming zijn buik bungelde onder zijn shirt vandaan blubberde over de rand van zijn bedje, zij ook met een veel te klein plastronneke aan. Haar weelderige boezem hield zij in toom met 1 arm haar buik lag net als die aan de overkant over de rand van het bed en neigde zelfs die van de buurman te toucheren hahahahah.

Hahahaha nee gadver wat moeten wij met die aanblik. En ik zeg je Igor deed kunstjes deze 2 waren blij als ze s’avonds van dat bedje konden opstaan.

Trots ben je dan op je eigen (eigenlijk ook iets te zware) postuur en we gingen er nog een lekker voor zitten. Fred haalde een grote gele rakker voor ons en al het zweten van die ochtend waren we weer vergeten.

We maakte voorzichtig plannen voor de avond (eten), eerst nog onze allerlaatste mojito en gin scoren bij de favorieten strandtent van deze vakantie. Maar dan opeens waren er daar wolken, donkere wolken, heel donkere wolken en ver weg hoorde wij de donder al rollen. Op dat moment zaten wij nog lekker aan zee met een neut! Geen zorgen over de tent of iets want alleen de caravan stond er nog, het viel allemaal mee. Ja het begon te regenen en voor het eerst deze vakantie hebben we de parasol verruild voor de paraplu!

Dan maar dichtbij een pizza eten want zeg zelf je gaat je niet nat laten regenen voor de lol.

Bij de caravan nog even de puntjes op de i zetten voor het vertrek de volgende ochtend .

Het is inmiddels “de volgende ochtend” en wij zijn op weg.

Ik zeg nu toetameleur en tot morgen